Przystanek 4. Park przypałacowy w Staniszowie
Pałac w Staniszowie Górnym oraz towarzyszący mu stary park powstały pod koniec XVIII w. W owym czasie w Sudetach zakładano wiele takich kompleksów, a do ich tworzenia zatrudniano wybitnych specjalistów z całego świata. Parki charakteryzują się wysokimi walorami przyrodniczymi i kulturowymi, i dlatego właśnie powinny być obejmowane opieką. Niestety, ze względu na zaniechanie zabiegów pielęgnacyjnych większość parków okres świetności ma już za sobą, a co gorsza, brak również perspektyw na ich odnowienie. Park podworski w Staniszowie Górnym jest jednym z najlepiej zachowanych tego typu obiektów w Sudetach. Przeprowadzone tu prace restauratorskie pozwoliły przywrócić jego dawny urok. Wykonano nasadzenia uzupełniające oraz szereg zabiegów pielęgnacyjnych, zapewniających dobrą kondycję rosnących tu drzew. Wśród nich możemy spotkać okazy o naprawdę imponujących rozmiarach. Są to między innymi: dąb szypułkowy o obwodzie ponad 480 cm świerk pospolity mierzący 390 cm obwodu pnia. Spośród innych posadzonych tu drzew warto wymienić dorodne okazy dębu czerwonego, choiny kanadyjskiej, modrzewia europejskiego czy limby. Wczesną wiosną kwitnie wawrzynek wilczełyko (fot. 1), jedna z najwcześniej zakwitających roślin. Na trawniku w parku podworskim rośnie pochodzący w Kaukazu i gór Azji Mniejszej przetacznik nitkowaty (fot. 2). Dzięki szczególnej biologii roślina ta potrafi nieraz zdominować łąki, pastwiska i trawniki stając się poważnym zagrożeniem dla lokalnej przyrody i gospodarki. Choć jego obecność w Sudetach udokumentowana została już w 1942 roku, dotąd gatunek ten znany jest jedynie z kilku stanowisk i nie wykazuje tendencji do ekspansji, tak jak w innych regionach Europy. Interesujące rośliny spotkamy także na murze otaczającym pałac. Jednym z nich jest zanokcica murowa (fot. 3) – paproć naturalnie rosnąca w szczelinach i na wychodniach skalnych na podłożu zasadowym. Z koleicymbalaria bluszczykowata (fot. 4) to gatunek obcy trwale zadomowiony w naszym kraju, rosnący na podłożu zasobnym w wapń. Obie rośliny spotykamy czasem na murach, do budowy których użyto wapiennej zaprawy. Ze względu na ograniczenie gospodarowania w obrębie parków podworskich mogły również przetrwać cenne typy siedlisk przyrodniczych. We wschodniej części kompleksu znajduje się niewielki fragment wilgotnej łąki, na której w maju i czerwcu możemy obserwować kwitnące okazy storczyków –stoplamka szerokolistnego (fot. 5) i stoplamka Fuchsa.