Park Krajobrazowy “Chełmy”
Ten największy z zachodniosudeckich parków krajobrazowych powstał w 1992 r. Obejmuje on prawie całą wschodnią część Pogórza Kaczawskiego zwaną Pogórzem Złotoryjskim o powierzchni 149 km² (oraz 136 km² otuliny). Najwyższe wzniesienie tego obszaru – Mszana – osiąga wysokość 477 m n.p.m. Podobnie jak większość najwyższych wzniesień stanowi ona pozostałość komina trzeciorzędowego wulkanu bazaltowego. Niektóre z nich w wyrobiskach dawnych kamieniołomów ujawniają słupową oddzielność bazaltu (Czartowska Skała, Małe Organy Myśliborskie). Od pn.-wschodu granica Parku pokrywa się z krawędzią tektoniczną Sudetów, wzdłuż której sąsiadują one z Przedgórzem Sudeckim. Tutaj, w okolicach Sichowa i Prusic teren Parku położony jest najniżej (ok. 190 m). Na południu występują głębokie i wąskie dolinki potoków miejscami o charakterze jarów (Wąwóz Myśliborski, Wąwóz Lipy, Wąwozy Siedmicy). Na ich zboczach odsłaniają się zieleńcowe lawy poduszkowe sprzed pół miliarda lat.
Lasy, przeważnie mieszane, porastają połowę obszaru Parku. Rosną w nich dęby, lipy, olsze, klon, jawor, buk, jodła i wiele innych gatunków. Do tej pory stwierdzono tu występowanie 44 gatunków roślin chronionych (m.in. języcznika zwyczajnego, kosaćca syberyjskiego, listery jajowatej, mieczyka dachówkowatego, storczyka bzowego). Ciekawe, że rośnie tu blisko 180 gatunków mchów. Bogata jest też fauna. Do tej pory naliczono na terenie Parku m.in. ponad 60 gatunków pająków, 72 gatunki ślimaków. Liczne są też ptaki (m.in. derkacz, sóweczka, bocian czarny, zimorodek) a spośród płazów salamandra.
Na terenie Parku utworzono 4 rezerwaty przyrody („Wąwóz Myśliborski”, „Wąwóz Lipa”, „Wąwóz Siedmicy” i „Grobla”). Chronią one głównie jarowe odcinki dolin z występującą w nich rzadką roślinnością. Ponadto jest tu kilkanaście pomników przyrody (m.in. lipa w Muchowie o obwodzie 730 cm). Ważną rolę w kreowaniu ochrony przyrody i jej popularyzacji odgrywa Centrum Edukacji Ekologicznej w Myśliborzu.
Obszar Parku Krajobrazowego „Chełmy” od dawna penetrowany był w celach górniczych. Po tych czasach pozostało tu wiele śladów w postaci wyrobisk, hałd, pieców. Teren ten nie był jednak gęsto zasiedlony. Stąd nie obfituje on w zabytki architektury. W kilku miejscowościach zachowały się zabudowania dworskie (m.in. Myślibórz, Kłonice).