Od 1989 r. obej­muje on ochroną dolinę Bobru na odcinku ok. 40 km pomię­dzy Jelenią Górą a Lwówkiem Śl. Na pra­wie całym tym odcinku dolina oddziela roz­po­ście­ra­jące się na wschód od niej Góry i Pogórze Kaczawskie od Pogórza Izerskiego poło­żo­nego na zacho­dzie. Powierzchnia Parku wynosi 123 km², a ota­cza­ją­cej go otu­liny 115 km². Wąskie i głę­bo­kie frag­menty doliny oddzie­lone są od sie­bie odcin­kami sze­ro­kimi, przy­po­mi­na­ją­cymi kotliny. Najwyższe wznie­sie­nia znaj­dują się na połu­dniu i się­gają pra­wie 500 m n.p.m. (Siedlęcinka 495 m). Najniżej zaś, na pół­nocy, poło­żone jest koryto Bobru opo­dal Lwówka Śl. – 210 m. Niezwykła roz­ma­itość kra­jo­brazu wynika z budowy geo­lo­gicz­nej pod­łoża, które sta­no­wią skały mag­mowe (bazalt, gra­nit), meta­mor­ficzne (gnejsy, zie­leńce) i osa­dowe (pia­skowce). Wyjątkową war­tość poznaw­cza mają dwa pomniki przy­rody nie­oży­wio­nej: lawy podusz­kowe w rezer­wa­cie „Góra Zamkowa” i porwaki pia­skow­cowe o oddziel­no­ści słu­po­wej tkwiące w bazal­to­wym komi­nie wul­ka­ni­czym koło Łupek. Wiele wznie­sień w obrę­bie Parku to wspa­niałe punkty wido­kowe. Można z nich się­gnąć wzro­kiem aż po Karkonosze i Góry Izerskie na połu­dniu czy po stożki wul­ka­niczne Pogórza Kaczawskiego na wschodzie.

Lasy pora­stają ponad 1/3 część Parku. Są to prze­waż­nie lasy mie­szane, grądy, w któ­rych domi­nują jawor, klon, lipa i grab oraz buczyny. Zbudowaną z pia­skow­ców górę Gniazdo pora­sta bór sosnowy. Do tej pory stwier­dzono tu wystę­po­wa­nie ok. 800 gatun­ków roślin naczy­nio­wych. Wśród nich 25 gatun­ków obję­tych jest ochroną cał­ko­witą (m.in. bluszcz pospo­lity, waw­rzy­nek wil­cze­łyko, stor­czyk sze­ro­ko­listny, dzie­więć­sił bez­ło­dy­gowy, gnieź­nik leśny) a 8 gatun­ków ochroną czę­ściową (m.in. konwalia majowa, kopyt­nik pospo­lity, kalina kora­lowa, cen­tu­ria pospo­lita). W rezer­wa­cie „Góra Zamkowa”, jedy­nym na tere­nie Parku, prócz wielu rzad­kich roślin, masowo wystę­puje czo­snek niedź­wie­dzi.
Swoje piętno na kra­jo­bra­zie doliny Bobru wywarł także czło­wiek. W wie­kach śred­nich wła­śnie doliną Bobru ze Lwówka Śl. i kasz­te­la­nii we Wleniu postę­po­wała pene­tra­cja gór­ni­cza i osad­ni­cza Karkonoszy i Gór Izerskich. Wśród zabyt­ków archi­tek­tury, prócz sta­rych miast Lwówka Śl. i Jeleniej Góry wyróż­nia się wieża rycer­ska w Siedlęcinie, rene­san­sowy dwór w Maciejowcu i ruiny zamku Lenno we Wleniu. Bardzo inte­re­su­ją­cym zabyt­kiem tech­niki jest zapora i elek­trow­nia w Pilchowicach.

Podziel się:

•