Wycieczka przyrodnicza w Rudawy Janowickie już w najbliższą niedzielę.
Zapraszamy w niedzielę — 26.05.2019. na wycieczkę w Rudawy Janowickie.
10.00 — zbiórka uczestników na parkingu przy ”Biedronce” na Zabobrzu (Al. Jana Pawła II w Jeleniej Górze).
10.30 – przyjazd do Janowic Wielkich. Spotkanie z przewodnikiem przy stacji kolejowej. Prezentacja pomnikowych jarząbów szwedzkich.
Wejście na wzgórze Popiel, położone w północ od przełomowej doliny Bobru. Zbudowane z serpentynitu wzgórze jest miejscem występowania unikatowych w skali Polski paproci serpentynowych. Później wyjście na trasę wycieczki pieszej prowadzącej przez romantyczne ruiny zamku „Bolczów”. W rezerwatowym drzewostanie prezentacja rzadko występujących roślin i drzew ( wiąz górski, miesiącznica trwała, lilia złotogłów, czerniec gronkowy, żywiec cebulkowy, orlik pospolity…). Interesujące zespoły leśne: buczyna kwaśna, buczyna żyzna, jaworzyna górska, naskalny bór sosnowy. Następnie zwiedzanie grup skalnych o nazwach Strażnica, Zamkowe Skały, Skalne Bramy, Skalny Most i Piec. Zwiedzanie sztolni pegmatytowej pod Skalnym Mostem ( dla chętnych – jest tam mokro, możliwe pobrudzenie obuwia i ubrań!).
Przejście do Starościńskich Skał, jest tam punkt widokowy, „skalne miasto” i malowniczy staw w nieczynnym kamieniołomie granitu. Prezentacja panoramy, historii geologicznej, pięknych przykładów porwaków, żył aplitowych i kryształów minerałów tworzących granit. Po odpoczynku przejście przez grzbiet o nazwie Janowickie Garby z malowniczymi formami skalnymi o nazwach: Rozpadła, Samotnik, Maczuga, Skalna Grzęda, Decjusz…
Na trasie wycieczki prezentacja pomnikowych drzew takich gatunków jak wiąz górski, buk zwyczajny, klon jawor, okazałych jodeł pospolitych i daglezji.
Odwiedzimy także stanowisko rosiczki okrągłolistnej w dolinie Janówki. Około godziny 17.00 powrót do Janowic Wielkich.
Kolejność zwiedzania może ulec zmianie
Wycieczkę poprowadzi przewodnik sudecki – Marian Bochynek.
Serdecznie zapraszamy!
Uwaga: Nie zapewniamy transportu, uczestnicy wycieczki sami powinni zadbać o transport samochodowy. Doświadczenie skłania nas, by wszystkim chętnym polecić umówienie się w kilka osób na jedno auto.
Udział w wycieczce jest bezpłatny. Uczestnicy we własnym zakresie powinni ubezpieczyć się od następstw nieszczęśliwych wypadków.
Relacja z wycieczki na Stawy Sobieszowskie
19 maja 2019 spacerowaliśmy groblami Stawów Sobieszowskich wsłuchując się w głosy ptaków wód i szuwarów. W wycieczce uczestniczyło 5 osób, które poprowadził Andrzej Kurpiewski. Przez telefon nasze spostrzeżenia konsultowała ornitolog –Bożena Gramsz. Odnotowaliśmy dwa stanowiska dziwonii, co najmniej cztery stanowiska bąka, dwa stanowiska perkozika, a także świerszczaka i podróżniczka. Głośno swą obecność zaznaczał trzciniak, którego liczebność podobnie jak trzcinniczka, łyski, krzyżówki i czernicy okazała się dość znaczna. Zaskoczyła nas obecność pary nurogęsi, której nigdy wcześniej tutaj nie obserwowaliśmy. Miłym akcentem była rodzina łabędzi, która wyprowadziła z gniazda swoje “brzydkie kaczątka”. Tłem dla ptasich solistów był chór kumaków. I tym razem Stawy Sobieszowskie potwierdziły, że są bardzo wartościowym przyrodniczo i krajobrazowo obszarem występowania ciekawych gatunków i mozaiki siedlisk. Warto przypomnieć, że jest to obszar chronioniący w ramach sieci Natura 2000 siedliska np. wydry, traszek grzebieniastych, pachnicy dębowej a także rzadkich motyli: modraszka telejusa i nausitousa oraz czerwończyka nieparka. Stawy hodowlane stanowią też istotną bazę żerową dla bielika, który zalatuje tu z sąsiadującej z obszarem Góry Żar. Mając świadomość ile gatunków żyje sobie spokojnie w tej ostoi przyrody mamy nadzieję, że życiu tych stworzeń nie zagrożą praktyki wypalania traw, które niestety miały tu miejsce w ubiegłych latach
- Wędrowanie groblami ku ornitologicznej przygodzie.
- Zapożyczony z jesieni widok ze Stawów Sobieszowskich w kierunku Karknoszy. Na pierwszym planie góra Chojnik i Żar.
- Pomnikowa aleja dębowa “Dąbrówka” – ważne stanowiska dla pachnicy dębowej.
- Dziękujemy uczestnikom za wspólną inwentaryzację i mile spędzony czas.
Zapraszamy na wycieczkę “Ptaki Stawów Sobieszowskich”
Zachodniosudeckie Towarzystwo Przyrodnicze serdecznie zaprasza na wycieczkę przyrodniczą “Ptaki Stawów Sobieszowskich”.
Przejdziemy się groblami Stawów Sobieszowskich, gdzie będziemy słuchać i obserwować m.in. bąka, trzciniaka, perkozka i zapewne wiele innych gatunków ptaków wód i szuwarów.
Wycieczkę poprowadzi ornitolog Marek Martini.
Termin: 19 maja (niedziela)
Zbiórka: na parkingu przy sklepie Biedronka w Sobieszowie o godz. 17:00
Czas trwania: ok. 2 godzin
Udział w wycieczce jest bezpłatny. Uczestnicy we własnym zakresie powinni ubezpieczyć się od następstw nieszczęśliwych wypadków.
Zapraszamy!
Zapraszamy na wycieczkę “Wiosna na Lasockim Grzbiecie”
Zachodniosudeckie Towarzystwo Przyrodnicze zaprasza na pierwszą wycieczkę tego roku
“WIOSNA NA LASOCKIM GRZBIECIE”.
Planujemy zobaczyć bogate populacje storczyków, przede wszystkim kukułki bzowej Dactylorhiza sambucina rosnącej w okolicach Niedamirowa. Jeśli wystarczy czasu odwiedzimy także jaworzyny z bogatą populacją miesiącznicy trwałej Lunaria rediviva, która powinna już teraz kwitnąć.
Spotykamy się w niedzielę (5 maja 2019) na parkingu przy Biedronce na Zabobrzu (ul. Jana Pawła II) o godzinie 10:00, skąd własnymi samochodami ruszymy na trasę. Planowany czas wycieczki – około 5 godzin. Wycieczka jest bezpłatna, uczestnicy ubezpieczają się na własną rękę. Wycieczkę poprowadzi botanik dr Marek Malicki.
Zapraszamy!
Wiosna z bloga mykologa– Twardnica bulwiasta
Wraz z kwitnieniem zawilców rozwija się szereg grzybów pasożytniczych porażających ten gatunek. Są to głównie pospolite grzyby mikroskopijne, deformujące pędy i liście (np. Transchelia anemones, Ochrospora ariae, Urocystis anemones).
Wyjątkowym, grzybowym pasożytem zawilców jest Twardnica bulwiasta (Dumontinia tuberosa). Jest to grzyb, który pasożytuje na ich kłączach. Jesienią tworzy on podziemne skleroty, twarde, bulwiaste organy przetrwalnikowe o średnicy do 1 cm. Dopiero wiosną wyrastają z nich owocniki. Początkowo są one pucharkowate, później miseczkowate, a w końcu płaskie, tarczowate o średnicy 1–3 cm. Barwa owocników to różne odcienie brązu w zależności od warunków pogodowych. Charakterystyczną cechą owocników jest przechodzenie w dolnej części w gruby, kilkucentymetrowej długości sznur grzybni łączący owocniki ze sklerotą. Twardnica bulwiasta występuje wszędzie tam, gdzie rośnie żywiciel – zawilec gajowy. Nie jest w naszym regionie gatunkiem rzadkim. Okres owocnikowania grzyba, to okres kwitnienia zawilców; więc trzeba ich szukać już teraz!
Działalność ZTP w 2018r
W ubiegłym roku 2018r Zachodniosudeckie Towarzystwo Przyrodnicze uczestniczyło w kilku badaniach naukowych i projektach związanych z promowaniem przyrody naszego regionu. Organizowaliśmy również wycieczki przyrodnicze, na których można było poznać siedliska i gatunki chronionych roślin i zwierząt. Poniżej prezentujemy listę i opis naszych działań:
1. Różanecznik alpejski w Karkonoszach — badania przygotowawcze do restytucji i zabezpieczenia puli genowej gatunku
Różanecznik alpejski (Rhododendron ferrugineum) to niewysoki zimozielony krzew o efektownych, różowych kwiatach, występujący w piętrze alpejskim i subalpejskim wysokich gór Europy. Pochodzenie stanowiska różanecznika alpejskiego w Sowiej Dolinie było od dawna jedną z największych zagadek botanicznych Karkonoszy. Prace wykonane przez nasze Towarzystwo, w którym brali udział dr Tomasz Suchan i dr hab. Michał Ronikier z Instytutu Botaniki im. W. Szafera Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, dr hab. prof. Wojciech Pusz z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu oraz dr Marek Malicki potwierdziły wcześniejsze wyniki. Ten interesujący gatunek krzewu przetrwał w Karkonoszach przynajmniej od czasów epoki lodowej jako relikt glacjalny, a największe pokrewieństwo łączy go z populacjami z zachodnich Alp.
Fot. Różanecznik alpejski na swoim naturalnym stanowisku w Karkonoszach
Podczas badań skoncentrowaliśmy się głównie na następujących działaniach:
- Sprawdzeniu żywotności różanecznika alpejskiego na stanowisku w Sowiej Dolinie, a także możliwości reprodukcyjnych (kwitnienie, owocowanie i wytwarzanie nasion zdolnych do kiełkowania).
- Odnalezieniu siedlisk odpowiednich dla tego gatunku znajdujących się w najbliższym sąsiedztwie populacji i wyznaczeniu potencjalnych miejsc na stanowiska zastępcze.
- Wykonaniu badań genetycznych populacji różanecznika w celu określenia szczegółowego pokrewieństwa pomiędzy osobnikami wewnątrz populacji z Karkonoszy oraz wytypowanie osobników do hodowli w szkółce Karkonoskiego Parku Narodowego.
- Wykonaniu badań genetycznych w celu próby określenia czasu izolacji populacji z Karkonoszy od reszty zasięgu oraz historycznych zmian jej wielkości.
W wyniku naszych badań stwierdziliśmy, że populacja jest znacznie większa niż pierwotnie określano, jej liczebność – wynosi 68 osobników. Wszystkie rośliny wykazywały objawy plamistości liści. Z plam wyizolowano 4 gatunki grzybów pasożytniczych, z czego jeden z nich — płaskosz galasowaty różanecznika Exobasidium rhododendrii był po raz pierwszy stwierdzony w Polsce. Zaproponowane zostały dwa potencjalne miejsca dogodne do wsiedlenia osobników różanecznika w przyszłości na stanowiska zastępcze. Znajdują się one w pobliżu istniejącej populacji. Badania genetyczne wykazały obecność czterech grup osobników klonalnych. Część osobników juwenilnych lub siewek przypisanych zostało do osobników rodzicielskich. Grupa osobników rosnąca w Sowiej Dolinie jest pozostałością bardzo starej populacji liczącej około 45 tyś lat. Drastyczny spadek jej liczebności w Karkonoszach nastąpił natomiast dużo później, już w Holocenie, ok. 6600–7000 lat temu.
2. Flora pięter leśnych Karkonoszy — inwentaryzacja krytycznie zagrożonych gatunków roślin występujących poniżej górnej granicy lasu w Karkonoskim Parku Narodowym
Zadanie dotyczyło inwentaryzacji gatunków roślin w piętrach leśnych – określenia lokalizacji, liczebności i stanu zachowania siedlisk oraz zidentyfikowania zagrożeń dla rzadkich i ginących gatunków roślin piętra leśnego Karkonoszy. Badaniami objęto 26 gatunków roślin na 57 stanowiskach. Wśród nich znalazły się takie gatunki jak: arnika górska Arnica montana, porzeczka skalna Ribes petraeum, zanokcica zielona Asplenium viridis, zdrojek błyszczący Montia fontana czy widoczna na zdjęciu wszewłoga górska Meum athamanticu
Fot. Wszewłoga górska gatunek charakterystyczny dla niektórych łąk i polan reglowych w Karkonoszach
3. Monitoring rzadkich i zagrożonych gatunków roślin w Karkonoskim Parku Narodowym
Zadanie prowadzone jest cyklicznie przez Karkonoski Park Narodowy. Monitoringiem objęte są najrzadsze i najbardziej zagrożone gatunki Karkonoskiego Parku Narodowego, w tym wiele reliktów glacjalnych i endemitów (roślin, których jedyne stanowiska znajdują się w Karkonoszach). Do tej grupy należą m.in. takie gatunki jak, dzwonek karkonoski Campanula bohemica, przytulia sudecka Galium sudeticum, skalnica śnieżna Saxifraga nivalis, czy zmienka górska Cryptogramma crispa.
W tym roku nasze Towarzystwo wykonywało badania tych najrzadszych gatunków roślin. Dzięki naszym pracom możliwe było zidentyfikowanie zagrożeń gatunków. Na ich podstawie Karkonoski Park Narodowy będzie mógł w najbliższym czasie podjąć szereg działań ochronnych na stanowiskach roślin (in situ), lub poza nimi, np. poprzez zakładanie hodowli zachowawczych (ex situ).
Fot. Zmienka górska – wysokogórski gatunek paproci występujący w Polsce jedynie w Karkonoszach i Górach Izerskich
4. Nadzór przyrodniczy nad realizacją zadania inwestycyjnego polegającego na wykonaniu przebudowy dróg i ścieżek leśnych na ścieżki rowerowe MTB w Karkonoszach
Zadanie zlecone zostało przez miasto Jelenia Góra. Inwestycja wykonywana była na obszarze gminy Podgórzyn oraz miast Piechowice i Jelenia Góra. Polegała ona na budowie systemu ścieżek rowerowych o długości ponad 70 km. Naszym zadaniem było dokonanie korekt planowanych tras, tak aby zminimalizować ich oddziaływanie na chronione siedliska przyrodnicze oraz gatunki roślin i zwierząt. Ponadto na bieżąco sprawdzaliśmy i korygowaliśmy metody prac związanych z prowadzeniem inwestycji.
Fot. Fragment kwaśnej buczyny, przez który przebiega planowana trasa rowerowa.
5. Raport przyrodniczy ze wskazaniami modyfikacji tras rowerowych w związku z realizacją inwestycji: „Przebudowa dróg i ścieżek leśnych na zrównoważone trasy rowerowe – singletrack”, realizowanych w ramach projektu nr RPDS.04.04.03–02-0010/17 pn.: „Budowa ścieżek rowerowych oraz tarasów widokowych w celu kanalizacji ruchu turystycznego na cennych przyrodniczo obszarach Natura 2000 w Szklarskiej Porębie
Zadanie zlecone zostało przez miasto Szklarska Poręba. Polegało na sprawdzeniu przebiegu planowanych ścieżek rowerowych o długości ponad 30 km. Dzięki naszym działaniom inwestor zgodził się ominąć miejsca najcenniejsze przyrodniczo – głównie torfowiska i miejsca potencjalnego występowania cietrzewia. Ponadto wskazywaliśmy rozwiązania techniczne dzięki którym ograniczaliśmy ingerencję w siedliska mokradłowe, np. poprzez stosowanie kładek drewnianych.
Fot. Fragmenty górnoreglowych świerczyn, przez które planowano przeprowadzić trasy rowerowe w okolicach Jakuszyc.
6. Opracowanie opisu zawierającego informacje tekstowe, zdjęcia, grafiki dotyczących walorów przyrodniczych oraz siedlisk fauny i flory znajdujących się w otoczeniu toru rowerowego Pumptrack w Jeleniej Górze– Zabobrze.
Zadanie zlecone zostało przez miasto Jelenia Góra. Związane było z budową toru rowerowego „Pumptrack”, którego jednym z głównych zamierzeń było stworzenie alternatywy dla niekontrolowanego ruchu rowerowego w pobliskich kompleksach lasów komunalnych regularnie niszczonych poprzez tworzenie „dzikich tras rowerowych”. Naszym zadaniem było przekazanie materiałów – opisów i fotografii do tablic edukacyjnych oraz do materiałów promocyjnych miasta.
7. Wycieczki przyrodnicze
Podobnie jak w każdym roku nasze Towarzystwo prowadziło wycieczki przyrodnicze dla chętnych, którzy chcieliby pogłębić swoją wiedzę na temat przyrody Sudetów Zachodnich.
- Wycieczka do jaskiń Połomu, prowadzący: Marian Bochynek, data: 08.04.2018
- Stawy podgórzyńskie – wycieczka ornitologiczna, prowadzący: Bożena Gramsz, data: 06.05.2018,
- Storczyki Gór Kaczawskich, prowadzący: Marian Bochynek, data: 20.05.2018,
- Rudawy Janowickie – w poszukiwaniu skrzypu olbrzymiego, prowadzący: Marek Malicki, data: 03.06.2018,
- Gierczyńskie Łąki – wycieczka botaniczna, prowadzący: Katarzyna Pietrzykowska-Urban, data: 10.06.2018,
- Ciepłolubne murawy Pogórza Kaczawskiego i roślinność namuliskowa jeziora Słup – prowadzący: Czesław Narkiewicz, data: 17.06.2018,
- Jesień w Górach Kaczawskich – wycieczka botaniczna – prowadzący: Czesław Narkiewicz, data: 09.09.2018,
- Barwy jesieni – wycieczka dendrologiczna po parkach Jeleniej Góry – prowadzący: Marek Malicki, data: 21.10.2018.
Wiosna z bloga mykologa –Smardzówka czeska
W okolicach Jeleniej Góry występują już grzyby smardzowate. Jako pierwsze pojawiły się smardzówki czeskie (Verpa bohemica). Jej owocniki są typowe dla tej grupy grzybów, składają się z trzonka i żółtobrązowego, dzwonkowatego kapelusza o charakterystycznie pofałdowanej powierzchni. Kapelusz smardzówki, w odróżnieniu od smardzy, jest w dolnej części wolny, nie przyrośnięty do trzonu, po czym łatwo je odróżnić. Smardzówka czeska chętniej rośnie w miejscach ciepłych i nasłonecznionych, zwłaszcza na podłożu wapiennym. Częściej znajdziemy ją w Górach i Pogórzu Kaczawskim, ale znana jest także z Karkonoszy (Grzbiet Lasocki). Tegoroczne owocniki były znalezione i fotografowane w zaroślach w otoczeniu kamieniołomu w Mysłowie.
Dlaczego smardzówka „czeska”? Otóż po raz pierwszy dla nauki naszego grzybka opisał Julius Vincenz von Krombholz (1782–1843), pod nazwą (Morchella bohemica), czyli nazwał go „patriotycznie” – smardz czeski. Odkrywca smardzówki urodził się w niewielkiej, czeskiej miejscowości Horní Police koło Liberca. To zaledwie 90 km od Jeleniej Góry! Jego rodzicami byli miejscowy nauczyciel oraz córka piekarza. W 1814 roku ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Pradze. Był wybitnym lekarzem i człowiekiem o ogromnym sercu. Leczył rannych w kampaniach napoleońskich, pomagał biednym studentom, ale był przede wszystkim wielkim naukowcem. Medyczne osiągnięcia Juliusa Kromholza były na tyle doniosłe, że w 1831 został rektorem Uniwersytetu Karola w Pradze. Otrzymał też tytuł honorowe obywatelstwo Pragi i tytuł szlachecki. Jego zmumifikowane serce po dziś dzień znajduje się w Klinice Chorób Wewnętrznych praskiego Uniwersytetu.
Jego działalność mykologiczna to działalność drugoplanowa, po części hobbystyczna, choć i tu miał wybitne osiągnięcia. Zajmował się toksycznością grzybów, odkrył i opisał kilka nowych gatunków dla nauki, był autorem jednego z pierwszych atlasów grzybów w Czechach, z pięknymi, naturalistycznymi rycinami, które sam namalował. Na jego cześć utworzono nowy rodzaj grzybów (Krombholzia)- (koźlarz), a mieszkańcy małej czeskiej miejscowości Horní Police (obecnie zamieszkiwana przez ok. 700 osób), dumni ze swojego dawnego mieszkańca, ufundowali w 2011 roku tablicę i umieścili ją na budynku, gdzie się urodził.
- Smardzówka czeska
- Smardzówka czeska
- Smardzówka czeska
Wiosna z bloga mykologa– Czareczka czarniutka
Czareczka czarniutka (Pseudoplectania nigrella (Pers.) Fuckel) — jest gatunkiem charakterystycznym dla wczesnej wiosny– wytwarza owocniki od lutego do kwietnia. Są one miseczkowate, z wiekiem rozpostarte, czarniawe, o średnicy do 2–3 cm. Grzyb występuje najczęściej w wilgotnych borach świerkowych, zwykle na brzegach lasu i na poboczach leśnych dróg. Zazwyczaj rośnie w skupieniach, do kilku zrośniętych ze sobą miseczkowatych owocników, rzadziej pojedynczo. Łatwiej go zauważyć w wilgotną pogodę ze względu na błyszczącą, wewnętrzną powierzchnię owocników. Jest gatunkiem dość rzadkim, występuje głównie na obszarach górskich, także w Sudetach Zachodnich, ale ze względu na barwę owocników bywa z pewnością przeoczany.
Niestety, o tej samej porze występują gatunki podobne, np. opisana niedawno z Czech Pseudoplectania lignicola, którą można odróżnić od czareczki czarniutkiej tylko po cechach mikroskopowych. Jej owocniki wyrastają na drewnie iglastym, w Polsce nie była dotychczas wyróżniana.
Z owocników czareczki czarniutkiej wyizolowano niedawno peptyd o bardzo silnym działaniu antybakteryjnym, nad którym prowadzone są badania przez firmą farmaceutyczną Novozymes. Kto wie, jaką rolę odegra nasz grzybek w przyszłej medycynie.
- Czareczka czarniutka
- Czareczka czarniutka
- Czareczka czarniutka
Wiosna z bloga mykologa– Orzechówka mączysta
Wiosną warto przyjrzeć się gałązkom świeżo obumarłych, ale jeszcze stojących leszczyn i olch. Na nich spotkać można owocniki wczesnowiosennego grzybka – Orzechówki mączystej (Encoelia furfuracea). Właściwie owocniki rozwijają się już zimą wystając spod spękanej kory w postaci grubych, cynamonowo zabarwionych kul. Są one skupione zwykle w pęczki i mają charakterystyczną, grubo otrębiasto-łuseczkowatą powierzchnię. W miarę rozwoju owocniki rozchylają się gwiazdkowato, ukazując gładką, zarodnikonośną powierzchnię. Dojrzewają właśnie teraz, w marcu. Orzechówka mączysta jest grzybem łatwym do zauważenia. Pojedyncze, dojrzałe owocniki osiągają do 1,5 cm średnicy, a ich skupienia do kilku cm. Gdzie je można spotkać? Tam, gdzie rosną leszczyny i olchy, czyli wszędzie.
- Orzechówka mączysta
- Orzechówka mączysta
- Orzechówka mączysta
Wiosna z bloga mykologa– Baziówka szyszkowata
Już od lutego, zaraz po roztopach, w lasach świerkowych obserwować można wczesnowiosennego workowca – Baziówką szyszkowatą (Piceomphale bulgarioides), podawaną również pod łacińską nazwą (Rutstroemia bulgarioides). Jest to gatunek górski, występuje najczęściej powyżej 700 m. n.p.m., choć znane są także stanowiska niżowe np. okolice Poznania. Bardzo interesująca jest biologia tego gatunku. Występuje wyłącznie na szyszkach świerka, nie infekuje szyszek innych gatunków drzew. O tej porze roku nie ma innych, podobnych gatunków, dlatego grzybka łatwo jest zidentyfikować w terenie. W Polsce jest gatunkiem rzadkim, pierwsze stanowiska opublikowano dopiero w latach 80 –tych ubiegłego stulecia; stwierdzono go na Babiej Górze, w Gorcach i Tatrach. Z Sudetów, jak dotąd, brak jest danych literaturowych, choć gatunek wydaje się być częsty, a może nawet pospolity, przynajmniej w regionie karkonosko-izerskim.
Najlepiej szukać owocników baziówki szyszkowatej w miejscach wilgotnych, np. na wyleżyskach po stopionym śniegu, w dolinach potoków i innych zagłębieniach terenu, i im wyżej (n.p.m.), tym łatwiej je znaleźć . Powodzenia!
Wasz mykolog Czesiu
- Baziówka szyszkowata
- Baziówka szyszkowata
- Baziówka szyszkowata